“Turkey might be a society that watches far more than it reads, but the popularity of certain TV shows has nonetheless increased interest in books, Federation of Professional Publishers Associations (YAYFED) Chairman Bayram Murat has said.
“When some of the Turkish series break ratings records, the novels that inspired the scenarios of the series also break sales records,” he said during a press conference organized by the Antalya Journalists Association to discuss the TÜYAP Antalya Book Fair, which will be organized from Feb. 13 to 17.” […]
Speaking previously about the links between Turkish soap operas and the country’s literature, Nilüfer Narlı, a sociologist at Bahçeşehir University, said Turkey had increased its “soft power” in the Middle East and Balkan countries through such shows, the Hürriyet Daily News reported.
“As the circulation of soap operas in the international arena has increased, learning Turkish language and culture have become very important in the Arab and Balkan countries. This is what we call ‘soft power’ within the context of the culture industry,” she said.
“Emniyet Genel Müdürlüğü, dizilerdeki sahnelerde, seyir halindeyken cep telefonu ile konuşma ve emniyet kemeri kullanma oranları konusunda bir araştırma yaptı. Kurallara uyma konusunda ‘İşler Güçler’ ve ‘Yalan Dünya’ dizileri üst sıralarda yer aldı.
Emniyet Genel Müdürlüğü , yedi ulusal kanalda 1 Ocak-31 Ocak 2013 tarihleri arasında yayımlanan tüm dizilerdeki sahnelerde, seyir halindeyken cep telefonu ile konuşma ve emniyet kemeri kullanma oranları konusunda bir araştırma gerçekleştirdi. Kurallara uyma konusunda ‘İşler Güçler’ ve ‘Yalan Dünya’ dizileri üst sıralarda yer aldı.
Araştırmada, ‘İşler Güçler’deki 8 sahnenin 8’inde, ‘Yalan Dünya’daki 5 sahnenin 5’inde, ‘Alemin Kralı’ndaki 2 sahnenin 2’sinde emniyet kemeri takılarak kurallara uyma oranı yüzde 100 olarak belirlendi. Yüzde 85.7’lik emniyet kemeri takma oranıyla ‘Zengin Kız Fakir Oğlan’ı; yüzde 83.3’lük oranla ‘Krem’ dizisi takip ederken, ‘Sakarya Fırat’ dizisinde 9 sahnenin, ‘ Öyle Bir Geçer Zaman Ki ’ dizisinde 6 sahnenin hiç birinde, ‘Bitmeyen Hikâye’ dizisinde 4 sahnenin, ‘Seksenler’ dizisinin ise iki sahnenin hiç birinde emniyet kemeri katılmadığı belirlendi.
Cep telefonu kuralına uyma konusunda ise en üst sırayı ‘Deniz Yıldızı’, ‘Lale Devri’, ‘İşler Güçler’, ‘Kayıp Şehir’, ‘Yalan Dünya’ ve ‘İntikam’ aldı. ‘Arka Sokaklar’, ‘Yer Gök Aşk’, ‘Küçük Kıyamet’, ‘20 Dakika’, ‘Kurtlar Vadisi Pusu’, ‘ Huzur Sokağı ’, ‘Bitmeyen Hikâye’, ‘Benim İçin Üzülme’, ‘Zengin Kız Fakir Oğlan’, ‘Merhaba Hayat’, ‘İki Dünya Arası’, ‘Dila Hanım’, ‘Alev Alev’ dizileri ise cep telefonu kuralına uyma konusunda sınıfta kaldı.”
“‘Muhteşem Yüzyıl’ı izlerken esas üzerinde durulması gereken, onun tarihimizi ne kadar doğru aktardığı değil, bugünkü hayatımıza ne ölçüde ayna tutup tutmadığı olmalı.
Tarihin, daha doğrusu tarihyazımının çoğu zaman, özellikle de politik-ideolojik stratejiler eşliğinde geçmişi bugüne taşımaktan çok bugünden hareketle bir geçmiş kurduğu, ‘vakıa’dır. ‘Bugün’ değiştiğinde tarih de değişir ve her yeni kuşakta yeniden yazılır. John Dewey’in çarpıcı kaydıyla, “Yeni bir ‘bugün’ doğduğunda ‘geçmiş’ de artık başka ve farklı bir bugünün geçmişi”dir. O yüzden karşımıza her ne şekilde gelirse gelsin, ‘tarih’ denilen metinsel ürünün içinde biz geçmiş kadar, satır aralarında, fısıltı halinde bugünü buluruz. Dolayısıyla tarih, geçmişe dair ama bugüne ait bir söylemsel pratiktir.
Bunları ‘Muhteşem Yüzyıl’ ve bu dizi dolayımıyla Kanuni ‘gerçeği’ üzerine hanidir sürdürülen sert tartışmaların etkisiyle yazıyorum. İddia malûm; dizide ecdadımız yanlış tanıtılıyor… Yukarıda belirtilenler paralelinde diyebiliriz ki ecdadımızın doğrusunun ne olduğu anlayış meselesidir ve ‘zamanın ruhu’na göre değişebilir. Kıymetli tarihçi Salih Özbaran’ın yıllar önce vurguladığı üzere “geçmiş değişmese de bizim geçmişi algılama, kabullenme, yönlendirme niyetlerimiz sürekli değişiyor” olduğu için, hayat aktıkça ‘ecdad’a ilişkin ‘doğru’nun çoğulluğunun kaçınılmaz olacağını hatırda tutmak gerekir. ” […]
“For the wider Greek public he was Achilleas Lambrou, the insolent, intelligent, leftist corporal in the 1984 film “Lufa ke Parallagi” (Escape Duty and Camouflage), one of the best anti-militarist comedies in Greek cinema. The film satirizes the difficult years of the Greek junta (1967-74) through the hilarious experiences of a group of soldiers doing their military duty in the newly founded TV channel of the Greek Armed Forces. For others, he was once the husband of a leftist heroine of student resistance during the same period, who is presently serving in the European Parliament. But for theater lovers, Yorgos Kimoulis – now in his late fifties – has been one of the most talented actors of his generation, outspoken to the degree of arrogance and admirably capable of defending his leftist views against anyone who would call him an anti-capitalist “utopist.” […]
The news about Kimoulis broke out almost the same time as a similar story hit headlines: another charismatic actor of the same generation with a similar background in theater and TV, Costas Arzoglou, confessed that he may lose his home – the bank had already sent him the date of the confiscation order – as he cannot afford to pay the installments of his mortgage. Like many theater actors, he was financing his theater work by working on TV serials. These are now being rolled over by cheaper Turkish productions and on top of that, he has not been paid for three years of work at one of the biggest channels. “They can take all except my talent,” he says. Only two weeks ago, another actor in his forties, who had made his name mainly from TV serials, committed suicide as he could not cope with financial difficulties.[…]
The statistics tell a dramatic story. Out of the 4,000 registered actors in Greece, almost 80 percent (some claim more than 90 percent) are now unemployed or partially employed with minimal or no salary. About 250 actors work in state theaters and about 1,000 in the 200 or so theater troupes. And of course, this is work per season.
The drastic cuts provided by the austerity packages on Greece imposed by the “troika” of Greece’s creditors hit the state central and regional theaters, which saw a dramatic reduction of their subsidies. The ones that did not close have to choose plays with smaller casts in order to cope with the costs.
Cheaper Turkish serials and low advertising revenue in the TV sector closed the door on Greek actors who thus lost their main source of income. A new type of actor has been born, the one who is willing to participate in any performance without payment, just to remain in touch with the sector.
Nobody knows how long the austerity period will last in Greece. People are just trying to cope with their immediate needs and commitments. So do the actors, as they try to keep themselves linked with the stage. But still, there is a good side to this. The blow that hit the Greek theater as we knew it up to now has left the door open to new, young talents who have entered the stage determined to show their skills.”
“A newly opened museum in Ankara reveals the history of Turkish broadcasting. The facility, opened by state-owned television TRT, displays all materials relating to broadcasting from Turkey’s past, and functions as a repository of the country’s heritage
Turkey’s state-owned television TRT is displaying its long sojourn in broadcasting for the first time with a new museum in Ankara.
The Museum of Broadcasting History TRT in the country’s capital displays old microphones, current virtual studios, outfits from the past, cars driven by the founder of the Turkish Republic, Mustafa Kemal Atatürk, as well as many materials used in radio programs and television series.
The museum, which was made possible by the labor of more than 200 workers and four years of work, was recently opened with a visit by President Abdullah Gül.
Through documents that have acquired great pertinence throughout Turkey’s history, the museum depicts the transition from radio to television in a step-by-step fashion.
The entrance welcomes visitors with film-mounting machines, the microphone through which Atatürk made his 10th-anniverary speech (10. Yıl Nutku), hand-made voice recording machines, as well as posters. In the same area, which takes visitors on a journey through history, visitors can also watch programs from previous years on monitors. […]
The museum is also home to a drama studio, a television studio, television exhibit hall, animation section, education hall and a corner for children. The lower floor of the museum displays more than 50,000 dresses and accessories worn by the leading stars of actors and actresses of historical productions such as “Yaprak Dökümü” (The Fall of Leaves), “Aşk-ı Memnu” (Forbidden Love). […]
“‘Çiftler boşanmayı dizilerdeki gibi kolay ve basit olarak görüp evliliklerini bitirebiliyorlar’
Çorum’da 2012 yılında bin 656 çiftin evlenirken, 640 çift ise boşandı. Çorum Barosu avukatlarından Derya Öztekin, televizyon dizilerinde çiftlerin çok kolay boşanmaya karar verip evliliklerini sonlandırdıklarını belirterek, “Bu durum dizileri seyreden çiftleri etkileyebiliyor. Çiftler boşanmayı dizilerdeki gibi kolay ve basit olarak görüp evliliklerini bitirebiliyorlar” dedi.
Çorum Barosu avukatları Aile Mahkemesi’nde görülen boşanma davalarıyla ilgili değerlendirmelerde bulundu. Kentte 2012 yılında bin 656 çiftin evlenirken 640 çiftin de boşandığı belirtildi. Avukat Derya Öztekin, çiftlerin boşanmalarında bir çok neden bulunduğu dile getirerek “Boşanmalara bakıldığında genellikle ekonomik sorunların ön plana çıktığını görüyoruz. Ancak sosyolojik olarak bakıldığında, ahlaki zafiyetlerin de bu sona neden olduğu sonucu ortaya çıkıyor. Çiftler birbirlerini anlamak yerine, aileyi bir bütün olarak görmek yerine, parçalanmayı tercih ediyor. Boşanmaların altında yatan nedenler arasında televizyon dizileri de geliyor. Bazı dizilerde yaşananlar insanları özentiye sürüklüyor. Yani ailelerin temel taşlarının oynamasına öncülük ediyor diyebilirim. Dizilerde çiftler çok kolay boşanma kararı alıp uyguluyor. Bu durum dizileri seyreden çiftleri etkileyebiliyor. Çiftler boşanmayı dizilerdeki gibi kolay ve basit olarak görüp evliliklerini bitirebiliyorlar” diye konuştu.
Avukat Rıdvan Çam da kendisinin de boşanma davalarına baktığını belirterek çiftlerin birbirlerine karşı tahammül, sabır ve anlayışlarının olmayışının evliliklerin sonlanmasına etki ettiğini belirtti. (DHA)”
Culture and Tourism Minister Ertuğrul Günay pose with the producers and actors of some popular Turkish TV dramas at the ceremony. AA photo. Source : Hürriyet
“Producers and actors of Turkey’s popular TV dramas were presented with plaques at a ceremony due to their great contributions to Turish tourism
The producers and actors of Turkish TV dramas, which receive international acclaim and are important in encouraging tourism in the country, were presented plaques recognizing their contributions to Turkey’s promotion at a ceremony held by the Tourist Hotel and Investors Association (TUROB).
In a speech during the ceremony, Culture Minister Ertuğrul Günay, praised those in the sectors of tourism and culture for objectively highlighting the beauty, richness and even the problems of the country to the world. He noted that in 2011 Turkey hosted the sixth-highest number of tourists holding foreign passports, surpassing Britain.
“In 2012, despite problems at our southern borders, we hosted some 32 million foreign tourists. Turkey gets nearly $25 billion in income from tourism. All people in the sector try to promote the country to the world but the most effective promotion is that of culture and arts. As a result of these efforts, the Turkish Culture and Tourism Ministry was chosen as the best tourism organization in Europe last year in Portugal. This is the result of our synergy.”
Günay said the ministry has aimed to support Turkish cinema in recent years, adding that they are preparing to develop a new cinema law. “TV dramas promote Turkey around the world on their own accord. I learned the names of many dramas and their actors while abroad over the years. I heard their names abroad for the first time and wondered about them. Many of my friends abroad joke that they organize their meetings and travels according to our TV dramas. They ask me ‘Is Turkey really so beautiful?’,” he said.
While the state had spent about 5 million Turkish Liras on cinema between 1990 and 2005, he said they have stepped up support to cinema since 2006 as in light of its prominence and influence.
“We have given some 110 million liras of support since 2006. We are working on a new cinema law. I will present it to the Council of Ministers in the coming meetings. We are trying to secure the rights of TV series actors. Once this law is made, we will have a more civilized cinema law.” […]
Popularity of Turkish dramas abroad
TUROB Chairman Timur Bayındır said that Turkish TV dramas are world-class quality and they are proud to see Turkish dramas aired on prime time abroad. “These dramas promote Turkey to millions of foreigners.”
Turkish actor Halit Ergenç, an actor in one of the most popular Turkish TV drama abroad, “Muhteşem Yüzyıl” (The Magnificent Century) as the Ottoman sultan Süleyman the Magnificent, spoke of the criticisms the drama has received. “If a project is good, it can face such attacks.”
He said the popularity of Turkish TV dramas, particularly in the Middle East, was a source of pride. “We did not estimate that our international success would reach this point. Neighboring countries are closely following us. It is very pleasant that Arabs watch us, too.”
Following the speeches, the actors and producers of TV dramas including “Muhteşem Yüzyıl,” “Kurtlar Vadisi” (Valley of the Wolves), “Ezel,” “Suskunlar” (The Silent), “Binbir Gece” (A Thousand and One Nights), “Öyle Bir Geçer Zaman ki” (Time Goes By) and “Yalan Dünya” (World of Lies), received their plaques.
“Doğan TV Holding’in düzenlediği ‘Yarının Medya, Eğlence ve Show Dünyası’ temalı FRESH MESH konferansı, ‘dijital kültür’ karşısında sektörün yenilenmesinin kaçınılmazlaştığını işaret eden bir girişim.
Eğlence bir ihtiyaç. İnsanlar, hayatta kalma yolunda temel gereksinimlerini zorlanmadan karşılayabilir, böylece kendilerine daha çok zaman ayırabilir hale geldikçe eğlence insan yaşamının ayrılmaz bir parçası oldu. Dolayısıyla ‘eğlencenin tarihi’nden de söz edebiliriz. Bu tarihe ‘üretim-tüketim’ faktörleri üzerinden bakınca, kabaca üç evre ayırt edilebilir. İlkin eğlence, insanların aktif katılım içinde kendilerince üretip tükettikleri ‘toplumsal’ bir etkinlikti. Kırsal, tarımsal, folk kültür aşamasına denk gelen bu uzun dönem boyunca insanlar daha çok kendileri oynayıp kendileri eğlendi.
Modern-endüstriyel kent yaşamında eğlence, hayatın her alanı gibi ‘endüstriyelleşti’. Bir eğlence endüstrisi, sektörü, piyasası çıktı ortaya. İnsanlar artık kendileri eğlence üretmekten çıkıp onlar için eğlence üreten bir sistemin içinde pasif tüketici konumuna gerilediler. Hele ki elektronik devrimi ve teknolojisi temelinde şekillenen ‘kitle iletişimi’ aracılığıyla iş alabildiğine seyirlik hâl aldı. Oynayıp eğlenen insan, seyredip eğlenen insana dönüştü.”[…]
Söz konusu dönüşümün yıllardır ‘kitle’ye tek mecradan ve tek-yönlü iletim bombardımanı (‘broadcasting’ diyelim) yapan bir sektör açısından ‘her şeyi yeniden düşünme’yi gerektirecek bir etki yapması, buna bağlı olarak yeni arayış, yönelim, strateji ve uygulamaların peşine düşülmesi hem beklendik hem de anlaşılır bir durum. Tıpkı Doğan TV Holding tarafından tasarlanıp organize edilen, bugün ve yarın gerçekleştirilecek ‘FRESH MESH’ başlıklı etkileşimsel konferans gibi…
Medya, eğlence ve ‘show’ dünyasını (‘MESH’in açılımı bu) yeni-taze (‘FRESH’ de bu) fikirler üretme yolunda bir beyin fırtınasına davet eden etkinlik, sektörün hemen her kulvarından (medya holding başkanları, kanal yöneticileri, ‘ceo’lar, program yapımcıları, yönetmenler, sunucular, vd.) yerli-yabancı pek çok ismi bir araya getiriyor. Etkinliği ayrıntılı olarak tanıtan hacimli bir metin, net’te mevcut (http://www.freshmesh.com.tr/). Metni böyle bir etkinliğe neden ihtiyaç duyulmuş sorusuna yanıt bulmak için okuduğunuzda bunun, yukarıda vurgulanan yeni aşamada yani ‘dijital devrim’le eğlencenin tekrar ‘toplumsal’ (daha doğrusu ‘siber-toplumsal’) mecraya girmesiyle birlikte sektör açısından belirginleşen ‘sorun’la başa çıkma çabası olduğunu fark ediyorsunuz. Tabii metnin içinde ‘sorun’ sözcüğü hiçbir yerde geçmiyor, ama sözcüğün metne içkin olduğunu düşünmek mümkün. Ve anlıyoruz ki sektör, ‘normal’de alışık olduğu tüketiciyi artık karşısında bulamamaktan muzdarip. O yüzden de bir ‘yeni normal’ belirleyerek şu kaydı düşüyor:
“Teknolojik ve dijital dönüşümün etkileri artık MESH dünyasının yeni normalinde yerini aldı ve şimdi pazardaki eğilimleri belirleyen iki etken yeniden tanımlanıyor; birincisi, davranışları daha fazla sosyalleşme, paylaşma ve bağlantı kurma motivasyonu ile değişen günümüzün yeni nesil tüketicileri; ikincisi ise bu değişimi geçirmiş tüketicilere ulaşmaya çalışan endüstri.”[…]
“Kanal D Genel Yayın Yönetmeni Pelin Diştaş: ‘Eğitim seviyesi düştükçe seyirci daha siyah-beyaz bakıyor ekrana. Ortalama seyirci sadece ‘merak’ı satın alıyor.’
Dünkü yazıda Kanal D’de gün-saat bazındaki ‘dizi rotasyonu’ üzerine bir değerlendirme yaptık. Bu amaçla konuştuğum kanalın kurumsal iletişim biriminden Ömer Koçak görüşmemizi uygulamadan sorumlu isimlere aktarmış. Yazıyı baskı için gazeteye gönderirken Kurumsal İletişim Direktörü Özlem Asmaz arayarak ne olup bittiğine dair daha doyurucu açıklamalar sundu. Sonra da kanalın Genel Yayın Yönetmeni Pelin Diştaş’la konuştuk.
Söylenenler özde şu önemli noktada merkezileşiyor: Kanalın uygulaması, Türkiye’de reyting ölçüm sistemindeki ‘radikal’ değişiklikle bağlantılı olarak seyircinin niceliksel ve niteliksel dönüşümü bağlamında kaçınılmazlaşan bir arayışın sonucu. Söz konusu gün-saat oynamaları için Asmaz, “Bizim de hiç alışık olmadığımız bir durum” dedikten sonra bunun seyirci ‘evren’inde ortaya çıkan ciddi değişiklikle ilgili olduğunu vurguluyor. “Yeni ‘evren’e adapte olmaya çalışıyoruz” diyor.
Genel Yayın Yönetmeni Diştaş da dizi gün-saatleriyle ilgili yeni düzenlemenin gerekçesini açıklarken AB grubunun toplam izlerkitleye oranının yüzde 21’den yüzde 11’e gerilediğine dikkat çekti. Dahası, bu niceliksel küçülmenin yanısıra niteliksel değişmeye değindi. Bilindiği üzere eski reyting ölçüm sisteminde AB grubunda eğitim kıstası esas belirleyici iken yeni sistem ‘gelir’ kıstasını öne çıkardı. Söz gelimi eskiden aile reisi ve eşinin hem kendileri hem de anne-babaları üniversite mezunuysa AB sayılırken, artık yanında 20 kişi çalıştıran biri lise mezunu da olsa AB’de sayılıyor. Bence de bunu pratikte ve ‘kültürel’ anlamda AB-Total ayrımının büyük ölçüde ortadan kalktığı, hem de eski (yüksek eğitimli) AB grubunun iyice minimalleştiği şeklinde yorumlamak mümkün. Diştaş tabloyu daha da ‘perçinli’ hale getirecek şu notları ekliyor: “Yeni ölçüm sisteminde evrenin yüzde 80’ini lise ve altı eğitim seviyesinde bir seyirci kitlesi oluşturuyor. Böyle bir tabloda ‘Kayıp Şehir’ gibi dizilerin zorlanacağı açık değil mi? Çünkü eğitim seviyesi düştükçe seyirci daha ‘siyaz-beyaz’ bakıyor ekrana. Alt metinlerle, yan temalarla, toplumsal eleştirilerle ilgilenmiyor. Sadece olay kurgusuna bakıp merak duygusu ile izliyor. Ortalama seyirci, ‘merak’ı satın alıyor.”[…]
“The Turkish Cabinet has authorized the Supreme Board of Radio and Television (RTÜK) to limit the length of lovemaking scenes in Turkish TV series, daily Hürriyet reported today.
The Cabinet made the decision after approving RTÜK’s decision to fine a Turkish channel for airing a lovemaking scene between the leading characters of the soap opera Aşk-ı Memnu (Forbidden Love) that lasted five minutes and 30 seconds.
RTÜK fined the channel for the “hot” lovemaking scenes, describing them as “too long and immoral” and accusing them of failing to comply with the structure of the Turkish family.
“Aşk-ı Memnu” was adapted from the book of the same name by Turkish novelist Halit Ziya Uşaklıgil and featured actors Kıvanç Tatlıtuğ (Behlül) and Beren Saat (Bihter) in the lead roles.
The show features the chain of events revolving around Adnan Bey (Selçuk Yöntem) and his family. Adnan Bey lives with his daughter and his deceased friend’s son Behlül (Kıvanç Tatlıtuğ), but their lives change when Firdevs Hanım and her daughters Peyker and Bither cross their path. Adnan Bey falls in love with Bihter and they get married, but their happiness is destroyed with the appearance of Behlül, who begins a forbidden affair with Bihter. The story ends with Bihter’s tragic suicide after her affair with Behlül is revealed.”
“Dizilerin kemik seyircilerini şaşkına çeviren ve sinirlendiren yayın saati değişiikliği uygulamasının bazı spekülasyonlara zemin hazırladığı düşünülemez mi?
Kanal D üç dizisinin (‘Yalan Dünya’, ‘Kayıp Şehir’ ve ‘Umutsuz Ev Kadınları’) yayın günüyle ilgili basın açıklaması yaptı önceki gün. Kanalın kurumsal iletişim departmanından Ömer Koçak, ağırlıklı olarak sosyal medyada bu dizilerin sadece günüyle değil akıbetiyle de ilgili spekülasyonlar ve bilgi kirliliğinin bu açıklamaya neden olduğunu söyledi.
Özellikle ‘Yalan Dünya’nın önce eski yayın gününe çekileceğine, sonra da yayından kaldırılacağına yönelik söylenti trafiği, bu ihtiyacı doğurmuş.
Fakat tüm bu söylentilere ve bilgi kirliliğine ortam oluşturan bir ‘altyapı’ da yok denemez. Kanal D, sezon başından beri oturmuş-yerleşikleşmiş çoğu dizisinin gün ve saatiyle oynadı. Bunun bir (ticari) rasyonalitesi vardır mutlaka. Ama bu dizilerin kemik seyircilerini şaşkına çeviren ve sinirlendiren bu uygulamanın o spekülasyonlara zemin hazırladığı da düşünülemez mi?
Ben en çok ‘Yalan Dünya’nın rahatsız edildiğini düşünüyorum. Kanımca günümüz Türkiye’sinin nabzını tuttuğu söylenebilecek çok başarılı bir komedi bu. Sunduğu ‘kültürel temsil’lerle tezlere konu olacak kapasitede. Üstelik her kesimden insana ulaşabilecek kıvraklık ve esneklikte olduğu için geçen sezon çok iyi reyting yakaladı. Cumaları PT1’de AB’de birinci, totalde üçüncü sıradaydı hep. Bu sene de yayına geç girdiği halde, üstelik ‘Huzur Sokağı’ gibi sansasyonel başlangıç yapan, dolayısıyla bir süre ortalama seyirci için çekici olacağı belli yeni rakip karşısında aynı mevkiyi korudu.
Fakat Kanal D, yerleşikleşmiş pazartesi dizisi ‘Arka Sokaklar’ı ‘Yalan Dünya’ ile takas etti. Hafta sonuna keyifli giriş imkanı sunan bir ‘sitkom’u hafta başına almak ne kadar uygun, o tartışılır. Ama açık olan, yeni gününde ‘Yalan Dünya’nın hem total hem de AB’de an itibarıyla önceki gününde olduğundan daha gerilere düştüğü. İş daha çok pazartesileri ‘O Ses Türkiye’ ve ‘Karadayı’ karşısında formsuz görünen ‘Arka Sokaklar’a yaradı sanki.” […]
“Klipteki cinsellik dozajını fazla bulan Radyo ve Televizyon Üst Kurulu (RTÜK), klibin yayınlandığı kanala 11 bin TL ceza kesti
Cumhuriyet gazetesinden Fırat Kozok’un haberine göre, RTÜK , şarkıcı Kat Deluna’nın ‘Wanna See U Dance (la la la)’ klibinde yağmur altında dans eden çiftin görüntülerinin çocuk ve gençlerin gelişimlerini olumsuz etkilediği gerekçesiyle yabancı müzik kliplerini yayımlayan Hits NR 1’e 11 bin TL para cezası kesti.
‘MÜSTEHCENLİĞİN KABUL EDİLEBİLİRLİK SINIRININ GENİŞLEMESİ’
RTÜK raporunda konuyla ilgili araştırmalara da değinildi:“Bu tür klipler aracılığıyla müstehcenlik içeren görüntüleri izleyen 7-12 yaş arasındaki çocuklarda, pornografik gösterimlere duyarsızlaşma, meşrulaştırma, müstehcenliğin kabul edilebilirlik sınırının genişlemesi gibi birtakım olumsuz etkilere neden olabilir.” Karara CHP ’li üyeler Hülya Alp veSüleyman Demirkan katılmadı.”
“Like the republican history, the history of the Ottoman Empire is quite rich as regards military takeovers, upheavals and rebellions.
Those incidents were either triggered by major defeats or very tense periods of uncertainty and chaos created thanks to great contributions of some allies of the empire. The interregnum period, for example, was a product of a “touristic trip” of Tamerlane. Sultan Yıldırım Beyazid was defeated by Tamerlane in the 1402 Ankara War. Then, four sons of Beyazid, for 11 years, fought each other until Mehmed Çelebi defeated all his brothers, restored the integrity of the empire and became Sultan Mehmed I in 1413.
The neo-sultan would be enraged again, but the “ancestors” had some very barbaric traditions. For example, no one can deny the barbaric practice of extermination on the orders of the new sultan of his own brothers. One fundamental reason of that barbaric tradition was to annihilate all probable sources of future dissent or challenge to absolute rule and avoid at any cost situations like the interregnum period.
The 1913 coup, or as it is often called the “Bab-ı Ali Ambush,” is generally considered as the “mother” of republican coups. It was staged by the Union and Progress Party in the aftermath of the humiliating Balkan defeat that produced such a strong syndrome that it still continues in Turkish society. On Jan. 23, 1913 Enver Paşa, with a group of mutineers ambushed the Cabinet in session, murdered an adviser to the chief vizier, shot to death Defense Vizier Nazım Paşa and at gunpoint forced Chief Vizier Kıbrıslı Mehmet Kamil Paşa to resign.
With the coup Union and Progress came to power and sealed the death edict of the Ottoman Empire by entering World War I along with Germany. Union and Progress stayed in power less than a decade, but the ideology and mentality of it has survived in some form to this day.
In the Turkey of 2013, talking about a military coup threat would be absurd. Society has changed a lot since 1913, and the strong emotional links with “heirloom” Balkan lands are being replaced with a feeling of friendship and brotherhood toward peoples who fought us in the Balkan War.
This time, however, Ömer Seyfettin (an ethnic Kurd but ideologically of pan-Turkist nationalism) is not trying to enchant crowds in support of the Union and Progress coup and people walking in his shoes are suffering an acute Balkan syndrome. Could a Balkan defeat be avoided and empire be maintained if reforms recognizing fundamental rights and liberties of Balkan peoples were achieved and they were firmly engaged with the empire? It was as oppressive as regards freedom of thought but the Ottoman Empire was far more “democratic” and “tolerant” than republican governance in many areas, headed by minority rights. Even the beginning period of the republic was far more pluralistic than now. Can anyone believe that in the 1950 Parliament there were two ethnic Greek deputies? Today the number of our ethnic Greek citizens is less than a few thousand.
We must have made a mistake somewhere while “advancing” our democracy. Peoples have inalienable rights, such as their mother tongue, and no one can be considered a democrat if he cannot ask for the same of what he has by birth for others. This is not related with any ideology. It is just a requirement of being a human.”
“Özgün yerli dizilerde komik olmayan, seks işçiliği yapmayan herhangi bir eşcinsel ya da trans karaktere rastlamak mucizeyle eşdeğer. Dahası uyarlamalardaki eşcinsel karakterleri de heteroseksüel bireyler haline getiriyoruz. Söz sektörün taraflarında…
Türk dizilerinde neden hiç sıradan, gerçek hayatın içinden LGBT (Lezbiyen, gey, biseksüel, trans) karakter görmeyiz? Seks işçiliği yapmayan bir trans, gey bir gazeteci, lezbiyen bir iş kadını diyelim ya da biseksüel bir mühendis… Sorunun yanıtını biliyorum elbette. Ama bu da cevabını bildiğimiz soruların peşine düşmeye mani değil elbette… Memleketin ‘ahlakını’ nizama sokmakla görevli ‘gizli el’ üzerimizde olduğu sürece pek bir şeyin değişmeyeceğini bile bile sorayım istedim.
Öyle bir hal ki; uyarlama dizilerde bile eşcinsel karakterler itinayla yok ediliyor. Bu sezon bir trans karaktere layıkıyla yer veren ‘Kayıp Şehir’ dizisinin senaryo danışmanı Tuğrul Eryılmaz’ın deyişiyle, “Uyarladığımız dizilerdeki karakterleri bile balık kılçığı temizler gibi temizliyoruz!”
Akla ilk gelen örneklerden biri; ‘Umutsuz Ev Kadınları.’ Dizinin orijinali ‘Desperate Housewives’ta Bree’nin genç oğlunun eşcinsel olduğunu görürüz. Lakin dizi bize uyarlanırken Berrin’in (Bree) oğlu heteroseksüel oluverdi. Kanal D’de yayımlanmaya başlayan, ‘Revenge’ uyarlaması ‘İntikam’ın orijinalinde biseksüel olan –ki bu durum birkaç bölüm boyunca kilit öneme sahip- Hakan Eren (Nolan Ross) karakteri, bizde heteroseksüel bir erkek olarak karşımızda.
TV dizisi tarihimizden elimizdeki neredeyse tek düzgün örnek, ‘Bir İstanbul Masalı’nın Zekeriya’sı. Emre Karayel’in canlandırdığı karakter bir işadamıydı ve biz ilerleyen bölümlerde Zekeriya’nın gey olduğunu öğrenecektik. Daha yakın bir vakitte ‘Kılıç Günü’ adlı dizide aynı yatakta iki erkeği gördükten sonra kopartılan fırtına ise unutulmazlar arasında. En fenası da yapımcı Osman Sınav’ın ‘savunmasıydı’: “Kimsenin cesaret edemediği şeyleri göstermeye çalışıyoruz. Ahlaksızlık propagandası yapmıyor, aksine o tip insanların profilini sergiliyoruz. Bu kişiler ve ahlaksızlıklarını gösterebilmek için ahlak sınırları dışına çıkmadan bir şeyler yapmak zorundayız.”
ABD’de Hakarete Karşı Gey ve Lezbiyen Birliği’nin (GLAAD) televizyondaki cinsiyet ve etnik çeşitliliği inceleyen raporu, ülkedeki dizilerdeki LGBT karakter sayısının bu sezon 111 ile rekor kırdığını söylüyordu. GLAAD Başkanı Herndon Graddick, artan sayının toplumun gey ve lezbiyenleri algılayışındaki kültürel değişimi yansıttığı yorumunu yapıyordu.
Genel ahlakı gözeten ‘gizli el’i, başı RTÜK olmak üzere TV kanalları, yapmcılar, senaristler, oyuncular ve tabii basından oluşan bir gövdeye bağlasak, kimse itiraz etmez sanırım. Sektörün taraflarına, yazının başındaki soruyu sordum… “[…]
Culture and Tourism Minister Ertuğrul Günay while responding to questions from the Association of Diplomacy Correspondents in Ankara. AA photo. Source : Hürriyet Daily News
“Culture and Tourism Minister Ertuğrul Günay has harshly criticized the demand from the İzmir Education Directorate to censor a number of “immoral” parts of John Steinbeck’s famous novel, “Of Mice and Men.”, daily Hürriyet has reported. […]
Culture and Tourism Minister Ertuğrul Günay also responded to questions regarding the soap opera “Muhteşem Yüzyıl” (The Magnificent Century), which was recently harshly criticized by Prime Minister Recep Tayyip Erdoğan.
“The Magnificent Süleyman is doubtless was world emperor. But he was slave of his love at the same time, and this is a real story, not fiction. If this story had been filmed as an international project it could have shaken the world, but it disappointed me,” Günay said.
“Even before the prime minister’s criticism I also thought the scenario had been written a bit carelessly,” he added.
Erdoğan had criticized the series for its showing of sixteenth century Ottoman Emperor Süleyman the Magnificent in the palace with women in many scenes. He said this misrepresented Süleyman and invited prosecutors to sue it.
“Turkey might be a society that watches far more than it reads, but the popularity of certain TV shows has nonetheless increased interest in books, Federation of Professional Publishers Associations (YAYFED) Chairman Bayram Murat has said.
