Ressources numériques en sciences humaines et sociales OpenEdition Nos plateformes OpenEdition Books OpenEdition Journals Hypothèses Calenda Bibliothèques OpenEdition Freemium Suivez-nous

“Kapitalizmi Aramayın! Ne Yerdedir Ne de Gökte!” – Sol

Yazar : Ahmet Alpay Dikmen

“Bugün piknik tüpü almak için tüpçüye gittim. İçeride şöyle bir ortamla karşılaşıyorsunuz: Ortalık pislik içerisinde, oraya buraya yığılmış rengi kaçmış küçüklü büyüklü tüpler. Masanın üzerinde kırık dökük tornavidalar, penseler. Kirli peşkirler, yıkanmamış tabaklar ve içerisinde hala yemek kırıntıları olan alüminyum bir tencere ve dükkanın içine girer girmez burnunuzun direğini sızlatan kesif bir yemek kokusu… Ama, hepsinden önemlisi sürekli yerli dizi gösteren renkli bir televizyon. Herkesin gözü bu televizyonda… Tüpü değiştirirken, parayı alıp para üstü verirken gözler sadece kısacık bir an için televizyondan kaçırılıyor. Para alınıyor, televizyona bir göz atılıyor, para kasaya konuluyor, tekrar televizyona bir göz atılıyor, sonra tekrar kasaya bakıp para üstü aranıyor ve tekrar gözler televizyondaki diziye kayıyor. Sizin yüzünüze bu süreçte bir kez bile bakılmıyor. Aslında, orada o anda dizideki hayat yaşanıyor. Ne o dükkan söz konusu aslında, ne iş ne de müşteri. Tüm bunlar televizyondaki yerli dizileri seyretmek için birer araç. Hayat dizilerde geçiyor. Diziler gerçek hayatı anlamsızlaştırıp kendilerinin ‘gerçek’ olduklarını iddia ediyorlar. Gerçeği alaşağı ediyorlar. Sahte olanı ‘gerçek’ kılıyorlar. Basit hayatların basit anlamları dizilerdeki anlamsızlıklarda anlam buluyor. Dizi dışında yaşanan gerçek, gerçek değil sahte haline dönüşüyor!

Benzer bir sahneyi yine mahallemdeki berberde de her defasında yaşıyorum. Yine her defasında televizyon açık ve yine yerli diziler var. Ama, müşteriye orada biraz daha fazla zaman ayrılıyor. Mecburiyetten!.. Bir favori düzeltiliyor, bir süre diziye bakılıyor. Bu esnada askerden yeni gelmiş, gencecik bir çocuk olan berberimin o an sanki dükkandan kaçtığını hissediyorum. Ben, berber dükkanı, elindeki makas sanki yok oluyor. O an sadece televizyona bakıyor. Sonra birden hızla toparlanıp saçın yanlarını düzeltiyor. Ardından bir süreliğine daha dizide kayboluveriyor.

Bu aralar mahallemdeki esnafın tümünde bu dikkatimi çekiyor. Dükkanlarında birer televizyon ve televizyonda da yerli dizi….” […]

Source : Sol